ROZDZIAŁ 15:

ROZDZIAŁ OKROPNY. PRZEPRASZAM, ŻE WAS ZAWIODŁAM :( ALE OSTATNIO NIE CZUJĘ SIĘ NAJLEPIEJ

<< kilka dni później >>

                -Alex... Alex kochanie... –otworzyłam powoli oczy. Mama przytuliła mnie zapłakana. Okej? Tylko spałam kobieto. Za nią stał tata z zaszklonymi oczami, a obok niego doktor Evans.- Tak się baliśmy skarbie. –Jej... to takie fajne kiedy mama cię przytula. Wtuliłam się w nią mocniej i zamknęłam oczy. Nie pamiętam gdyby kiedyś to robiła...

-Przepraszam... –szepnęłam.

-Nie masz za co przepraszać. –tata pokręcił głową i się lekko uśmiechnął.

-Jak się czujesz Alex? –doktor Evans podszedł do mnie i zdjął moje opatrunki sprawdzając rany.

-Dobrze...-uśmiechnęłam się lekko.- Mogę wrócić już do domu?

-Już nie możesz ze mną wytrzymać? –uniósł brew i się cicho zaśmiał.- Będę tęsknił bo mam nadzieję, że już się tutaj nie zobaczymy.

-Będę pana odwiedzać czysto towarzysko. –zaśmiałam się cicho. Spędziłam tu tydzień i muszę przyznać, że doktor Evans jest jedyną osobą, z którą mogę o wszystkim porozmawiać.

-Trzymam cię za słowo, a teraz spadaj do domu. –zaśmiał się cicho i wyszedł razem z tatą. Zachichotałam i spojrzałam uśmiechnięta na mamę.

-Ubieraj się. –mruknęła i po chwili też wyszła. Mhm, spuściłam głowę. Westchnęłam cicho i zaczęłam nakładać moje ubrania, które leżały na krześle obok łóżka.

                Do domu wracaliśmy w ciszy. Zresztą to nawet dobrze. Lubię ciszę. Wtedy czuję się bezpiecznie. Kiedy wysiedliśmy jako pierwsza weszłam do domu. Jedyne o czym teraz marzę to moje łóżko. Zdjęłam buty i ruszyłam schodami na górę. Tata złapał mnie za rękę więc jęknęłam z bólu.

-Nie wiem jak można być tak pustym w twoim wieku! –wrzasnął.- Chciałaś zwrócić na siebie uwagę?! Myślisz, że nie mamy wystarczająco problemów, żeby się jeszcze tobą zajmować?! Ja w twoim wieku nie miałem już rodziców i jakoś dawałem sobie radę, a ty zachowujesz się jak rozpieszczony bachor! Jakie ty możesz mieć problemy?! –prychnął i przeczesał włosy palcami.- zawiodłaś nas... –pokręcił głową i wyszedł z domu trzaskając drzwiami. Starałam się powstrzymać łzy. Na prawdę. Ale nie dałam rady. Pobiegłam do swojego pokoju i zamknęłam się w nim na klucz. Osunęłam się na podłogę i skuliłam płacząc. Jak ja ich nienawidzę. Dlaczego Justin w ogóle mnie ratował...

JUSTIN POV’s:

                Leżałem na kanapie w salonie i paliłem. Alex to fajna laska. Nawet chyba nie zdaje sobie sprawy z tego jak bardzo jest seksowna. Oblizałem usta i wypuściłem dym. Musze się dowiedzieć co ta szmata Diana jej powiedziała. Zacisnąłem szczękę siadając i sięgając po telefon. Zadzwoniłem do Alex. Po dłuższym czasie usłyszałem jej cichy głos.

-..tak? –pociągnęła nosem.

-Hej kochanie. –zagryzłem wargę.

-...cześć. –kichnęła cicho na co się uśmiechnąłem. Jest taka słodka. Ogarnij się Bieber. Laski dzielą się na te do ruchania i na te nie do ruchania. Od kiedy są słodkie? Wyrzuciłem peta do popielniczki.

-Jak się czujesz? Cholernie się martwiłem o ciebie... chciałaś mnie zostawić? Po tym jak... już całkowicie zostałaś moja? Kto cię zranił kochanie? –mówiłem łagodnie. Boże dla żadnej laski nie udawałem takiej cioty. Skrzywiłem się.

-Przepraszam... –szepnęła i mogłem wyczuć po jej tonie, że się uśmiecha. Jesteś genialny Bieber. Oblizałem usta.

-Nic się nie stało... powiedz skarbie jesteś sama w domu? –wstałem i ruszyłem w stronę drzwi zbierając po drodze portfel i klucze.

-Tata gdzieś wyszedł, ale mama chyba jest. –zmarszczyłem lekko nos wsiadając do auta.

-Słuchaj kochanie przyjadę po ciebie, ale musisz wyjść z domu tak, żeby mama cię nie zauważyła, okej?

-Okej. –usłyszałem szmer, czyli zaczęła się ruszać.

-Będę za chwilę. –i się rozłączyłem.

ALEX POV’s:

                Kiedy Justin się rozłączył schowałam telefon do kieszeni bluzy i wyszłam po cichu z pokoju. Zeszłam na dół rozglądając się. Pewnie już śpi. Założyłam swoje białe trampki i otworzyłam cicho drzwi wychodząc. Auto Justina stało po drugiej stronie ulicy, a on opierał się o maskę paląc papierosa. Zagryzłam wargę i podeszłam powoli.

-Hej... –szepnęłam. Wyrzucił papierosa i obrócił się w moją stronę.

-Hej mała. –przyciągnął mnie do siebie i pocałował. Spuściłam głowę.- Co jest? –wtuliłam się w niego. Westchnął cicho i mnie objął. – Wsiadaj. –odsunął się i wskazał na drzwi auta. Uśmiechnęłam się lekko i wsiadłam. Pewnie jest na mnie zły. Przecież ma za co. Zapięłam pas i spojrzałam przez szybę kiedy auto ruszyło.

                Po jakiś dwudziestu minutach Justin zaparkował pod swoim domem. Zerknęłam na niego i się lekko uśmiechnęłam, ale on na mnie nie spojrzał tylko wysiadł. Kiedy miałam zrobić to samo Justin otworzył drzwi z mojej strony i wziął mnie na ręce. Zachichotałam cicho i się w niego wtuliłam. Cmoknął mnie w czoło i po chwili już byliśmy w jego domu.

-Na co masz ochotę moja little girl? –Justin spojrzał na mnie unosząc brew. Zagryzłam wargę.

-Na tulenie. –wyszczerzyłam się słodko. Zaśmiał się cicho i zaniósł mnie do swojego pokoju kładąc na łóżku. Zsunęłam buty i ułożyłam się wygodnie. Justin położył się obok przyciągając mnie do swojej klaty. Przymknęłam oczy i wtuliłam w niego polik. Tęskniłam za nim. Nie odwiedzał mnie w szpitalu. Był zajęty.

-Justin? –szepnęłam.

-...Używasz gumek?

-Jasne. –zaśmiał się cicho.

-Ze mną też...? –zerknęłam na niego zagryzając wargę. Chciał coś powiedzieć, ale tylko otworzył usta i pobladł...

...............................................................

CO MOGĘ POWIEDZIEĆ... PRZEPRASZAM, ŻE TAK DŁUGO I SŁABO