ROZDZIAŁ 12:

Kiedy weszliśmy do szkoły mocniej splotłam nasze palce i patrzyłam pod nogi unikając spojrzenia ludzi. Wiem jak to musi wyglądać. Kawałek gówna z największym ciachem w szkole? Przecież to nie miało prawa się udać. Zerknęłam na Justina, który szedł wydając się ignorować ich wszystkich. Uśmiechnęłam się lekko. Chciałabym umieć tak jak on. W końcu dotarliśmy do mojej sali.

-Gapią się... –mruknęłam bawiąc się palcami. Usłyszałam cichy śmiech Justina po czym objął mnie w pasie kładąc jedną dłoń na mojej szyi i gładząc kciukiem szczękę.

-Niech się gapią... i mi ciebie zazdroszczą... –puścił mi oczko i mnie pocałował. Zaśmiałam się cicho i odwzajemniłam. Był okropnym kłamcą i bajerantem, ale chyba właśnie dzięki temu czułam się przy nim taka... lepsza? Kiedy zadzwonił dzwonek Justin cmoknął mnie w czoło i się lekko odsunął.- Trzymaj się mała. –szepnął i skierował się w stronę swojej sali. Spuściłam wzrok i zagryzłam wargę starając się wszystkich zignorować... jednak ja tak nie potrafię. Kiedy pani McCann wpuściła nas do sali zajęłam miejsce w ostatniej ławce i zaczęłam wyciągać rzeczy.

-Hej, mogę się dosiąść? –obok mnie usiadła wytapetowana dziewczyna, a przede mną jej dwie koleżaneczki.

-Jasne... –odparłam niepewnie. Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko.

-Hej jestem June, a to Sopia i Cloe. –podała mi rękę.- Jesteś tu nowa? Nigdy cię tu nie widziałam. –zmarszczyła lekko czoło, a jej koleżanki przytaknęły. Tak idiotko. Poza tym, że przez ostatnie pół roku chodzę z tobą na ¾ lekcji to tak jestem nowa. Wymusiłam lekki uśmiech.

-Coś w tym stylu... Ja jestem Alex. –uścisnęłam jej dłoń i uśmiechnęłam się do reszty. Pani McCann odchrząknęła patrząc na nas surowo co było znakiem, że mamy się zamknąć. Nie cierpię tej baby. Westchnęłam i otworzyłam zeszyt starając się skupić na notowaniu. Co tu się dzieje?

                Kiedy zadzwonił dzwonek oznaczający długą przerwę na lunch spakowałam się szybko żegnając z dziewczynami, które nagle odkryły, że istnieję i skierowałam się w stronę wyjścia ze szkoły. Zawsze wtedy się gdzieś chowam. Pamiętam mój pierwszy (i ostatni) dzień na stołówce. Zostałam oblana zupą przez Diane tylko dlatego, że usiadłam na jej krześle... od tamtej pory moje życie w tej szkole to piekło... No bo zadarłam z największą suką na świecie, a przynajmniej w Nowym Yorku.

-Gdzie się wybierasz? –Justin objął mnie od tyłu i cmoknął w zagłębienie szyi.

-Chciałam się przejść. –wymusiłam uśmiech odsuwając się lekko. Chce być sama, a wiem jaki on ma do tego stosunek...

-Nie ma mowy. Idziesz ze mną na stołówkę. –złapał mnie za rękę i zaczął ciągnąc w tamtą stronę.

-Ale ja nie chce... –wyrwałam się.

 -Nie pytałem cię kurwa o zdanie! –krzyknął Justin podnosząc rękę, a ja zamarłam... on... on chciał... – Przepraszam kochanie... –objął mnie i przyciągnął do siebie mocno. Przełknęłam ślinę i oparłam polik o jego klatę. Serce mu waliło, a klatka szybko się unosiła. Czyli jest zły. Zamrugałam starając się odgonić łzy, które napływały mi do oczu.- Idziemy na stołówkę? –zerknął na mnie. Pokiwałam głową na tak nie chcąc się z nim kłócić. Nie teraz kiedy jest zły. Złapałam go za rękę, a on splątał nasze palce. Cmoknął mnie w czoło i zaczął ciągnąć za sobą. Patrzyłam na nasze palce gryząc wargę. Jest taki... zmienny. Kiedy weszliśmy na stołówkę wciągnęłam powietrze i podniosłam głowę rozglądając się. Wszyscy schodzili nam z drogi. Zmarszczyłam czoło i zerknęłam na Justina. Aż tak się go boją? Przecież on jest kochany... i... dobry... jak nie jest zły... no, ale rzadko jest zły. Zagryzłam wargę kiedy doszliśmy do stolika „elity”. Diana rozchyliła usta po czym razem ze swoimi głupkowatymi koleżaneczkami wybuchła śmiechem.

-Justin skarbie nie wiesz, że przy jedzeniu nie wolno się śmiać? –przechyliła głowę.- Po co ją tu przyprowadziłeś? –zmierzyła mnie wzrokiem. Chciałam stamtąd wyjść, ale Justin usiadł ciągnąc mnie tak, że opadłam na jego kolana.

-A ty nie wiesz, że przy jedzeniu nie powinno oglądać się gówna? A jakoś już tyle czasu znoszę twój widok. –wszyscy otworzyli szeroko usta i rozległo się „uuuuu”. Zaśmiałam się cicho zerkając na Diane. Wstała i wyszła szybko kręcąc tyłkiem, a za nią jej koleżaneczki. Justin się zaśmiał i cmoknął mnie w usta.

-Smacznego mała. –wskazał na tackę przed nami, która była jego.

-Smacznego. –pokiwałam głową i zaczęłam jeść jogurt. Ciężko coś przełknąć kiedy wszyscy się na ciebie gapią.

-Przyzwyczajaj się moja little girl. –Justin szepnął mi do ucha i zaczął gadać ze swoimi kolegami. Uśmiechnęłam się, a moje poliki się zarumieniły przez to jak mnie nazwał. Cieszę się, że go mam. W końcu serce miało rację. Oparłam głowę o jego ramie i przysłuchiwałam się ich rozmowie.

***

<< kilka dni później >>

                Siedziałam na parapecie i czytałam książkę. Sięgnęłam po szklankę z sokiem pomarańczowym i upiłam łyk. Jeszcze dwa tygodnie piekła. Potem wakacje. Chociaż przyznam, że oprócz Diany i jej koleżaneczek nikt już mi nie dokucza. Przynajmniej kiedy Justin jest w pobliżu. Westchnęłam i zerknęłam na zegarek. 22:45 a ja nadal sama w domu. Czyli już dzisiaj nie wrócą. Zeszłam z parapetu i wzięłam piżamy, które leżały na łóżku. Ziewnęłam kiedy zamykałam za sobą drzwi od łazienki. Rozebrałam się i weszłam pod prysznic. Odkręciłam ciepłą wodę i zaczęłam myć ciało truskawkowym żelem. Uśmiechnęłam się przejeżdżając dłonią po mojej szyi pełnej sinych śladów. Jak to mówi Justin „każdy musi wiedzieć, że jesteś moja” bla bla bla. Kiedy już byłam czysta zakręciłam wodę i wyszłam z kabiny od razu owijając się wielkim puchowym ręcznikiem. No dobra. Nie był wielki tylko ja mała. Rozczesałam mokre włosy i już miałam chwycić za suszarkę kiedy usłyszałam dzwonek do drzwi. O tej porze? Czy kogoś pogięło? Westchnęłam i założyłam szybko dresowe spodenki i koszulkę do pępka. Zeszłam na dół i otworzyłam drzwi. Od razu zostałam przyparta do ściany, a drzwi zostały zamknięte z hukiem.

-Boże Justin przestraszyłeś mnie! –krzyknęłam na chłopaka, który śmiał się cicho cmokając moją szyję.

-Przepraszam skarbie. Hm... lubię jak jesteś mokra. –zerknął na mój top, który ukazywał wilgotne piersi.

-Głupek. –zaśmiałam się cicho i złapałam go za rękę ciągnąc do swojego pokoju. Położyłam się od razu na łóżku wtulając w wielką poduchę.

-Twoich rodziców nie ma? –zapytał Justin zdejmując z siebie skórzaną kurtkę i przewieszając ja przez oparcie mojego fotela. Dopiero teraz zwróciłam uwagę jak dobrze jest ubrany. Biała koszula i czarne jeansy do tego. Hm... ciekawe skąd wraca. Chłopak uniósł brew kiedy nie odpowiadałam dłuższą chwilę.

-Em.. nope. –zmarszczyłam lekko czoło, a on pokiwał głową i zsunął ze swoich stóp buty kładąc się obok mnie.

-I nie wrócą na noc? –wtuliłam się w niego kładąc głowę na jego klacie.

-Nope, a co? –zerknęłam na niego. Pokręcił tylko głową i cmoknął mnie w usta.

-Po prostu chce być tylko z tobą. –uśmiechnęłam się szeroko wtulając w niego mocniej.

JUSTIN POV’s:

                Leżeliśmy z Alex i oglądaliśmy jakiś denny film. Oczywiście ona uważała, że jest cudowny. Może i tak jeśli lubisz ckliwe pierdoły. A ja na pewno nie przyszedłem tu po to. Oblizałem usta parząc na jej sutki, które doskonale odbijały się przez cienki materiał koszulki. Pochyliłem się lekko nad nią i ją pocałowałem. Alex od razu odwzajemniła wplątując palce w moje włosy. Uśmiechnąłem się pod nosem i zjechałem pocałunkami na jej szyję. Nie będę kurwa dłużej czekać... 

...................................................................

NASZA MAŁA GŁUPIUTKA ALEX. JEST TAK ZAKOCHANA, ŻE NIE WIDZI JAKI JUSTIN JEST NA PRAWDĘ? A MOŻE SPECJALNIE TO IGNORUJE? XD

PRZEPRASZAM, ŻE TEN ROZDZIAŁ NIE JEST TAK DOBRY JAKBYM CHCIAŁA, ALE MOJA SYTUACJA W DOMU JEST CORAZ GORSZA I JAKOŚ NIE MOGŁAM SIĘ DO KOŃCA SKUPIĆ :(

MAM NADZIEJĘ, ŻE NASTĘPNY BARDZIEJ SIĘ WAM SPODOBA

ILY MIŚKI XX